Vanmiddag werd er kordaat aan mijn deur geklopt. Goed volk, dacht ik want alleen vrienden onthouden dat mijn deurbel al acht jaar kapot is. Daarom durfde ik in pyjama opendoen. Vandaag was nationale feestag, een dag voor totale anarchie, een echte pyjamadag.
Voor mijn drempel stond een zwarte medemens in de motregen te glimlachen:
“N’ayez pas peur madame. Je ne vous mangerai pas”.
« Vous n’avez pas l’air d’un cannibale », lachte ik terug.
« Merci madame », zei hij met een grijns van begrip en keek nederig naar zijn schoenen.
Een wakkere Kongolees met intelligente oogopslag die op de Vlaamse boerenbuiten in het Frans met boekjes komt leuren om zijn studies te betalen. Faut le faire. Ik wilde mij meteen bij hem excuseren voor Leopold II, voor de missionarissen en voor Jef Geeraerts die negerinnentepels afsabbelden. Voor het kruis waarmee we hen opgezadeld hebben nadat we hun natuurgoden lynchten en in één adem ook de helft van hun bevolking. Voor de kwalijke reputatie die ze van ons kregen. Het beste middel om een volk eronder te krijgen is hen zwart te maken bij de publieke opinie. Er barbaren van maken, luiaards, menseneters. De Romeinen hebben het met de Kelten gedaan, de Spanjolen met de Inca’s, de Belgen met hen.
“J’achèterai bien un petit livre”, was het enige dat ik uit mijn strot kreeg.
Ik legde drie stukken van twee euro in zijn hand. Hij keek ernaar en lachte weer:
“Merci infiniment madame”. Hij boog drie keer onderdanig het hoofd, gelijk het negertje van de missiespaarpotjes uit mijn jeugd.
Het brak mijn hart.
Voor mijn drempel stond een zwarte medemens in de motregen te glimlachen:
“N’ayez pas peur madame. Je ne vous mangerai pas”.
« Vous n’avez pas l’air d’un cannibale », lachte ik terug.
« Merci madame », zei hij met een grijns van begrip en keek nederig naar zijn schoenen.
Een wakkere Kongolees met intelligente oogopslag die op de Vlaamse boerenbuiten in het Frans met boekjes komt leuren om zijn studies te betalen. Faut le faire. Ik wilde mij meteen bij hem excuseren voor Leopold II, voor de missionarissen en voor Jef Geeraerts die negerinnentepels afsabbelden. Voor het kruis waarmee we hen opgezadeld hebben nadat we hun natuurgoden lynchten en in één adem ook de helft van hun bevolking. Voor de kwalijke reputatie die ze van ons kregen. Het beste middel om een volk eronder te krijgen is hen zwart te maken bij de publieke opinie. Er barbaren van maken, luiaards, menseneters. De Romeinen hebben het met de Kelten gedaan, de Spanjolen met de Inca’s, de Belgen met hen.
“J’achèterai bien un petit livre”, was het enige dat ik uit mijn strot kreeg.
Ik legde drie stukken van twee euro in zijn hand. Hij keek ernaar en lachte weer:
“Merci infiniment madame”. Hij boog drie keer onderdanig het hoofd, gelijk het negertje van de missiespaarpotjes uit mijn jeugd.
Het brak mijn hart.
2 opmerkingen:
... 'de Belgen met hen', dat hebt gij goed gezegd, beste compatriot en daarom is uw hart zo ruim bemeten en niet per gram, goê weten! d.
een traan is aan mij ontsproten....
Een reactie posten