“‘t Is nu welletjes geweest met al die brieven in mijn bus te dumpen”.
Dat zei ik tegen de deurwaarder terwijl ik de deur op een kier hield en zijn korte handlanger er zijn linkervoet tussen stak. Zijn rechter zat al in ’t gips en zijn neus stond scheef. Er stond ook een politieman bij die dringend slaap nodig had. Maar ik was een makkelijke klus. Een fluitje van een cent. Een meisje dat een kwarteeuw geleden haar universitair inschrijvingsgeld niet had betaald.
Ze strompelden binnen, doolden wat rond in mijn nederige woonst en de deurwaarder ging zomaar aan mijn ontbijttafel zitten met een laptop. Hij noteerde luidop wat hij allemaal had gezien:
“Ik zag een antieke stereo instalatie, ik telde zes boekenrekken met boeken, ongeveer een ton papier dus. Ik zag een ontstemde buffetpiano van het merk Bechstein, een microgolfoven van Siemens, een mixer van Bauknecht, en een computer van Aldi. Heeft u daar nog iets aan toe te voegen qua bezit van waarde?”.
“Meneer, dit is pure Kafka”, riep ik maar niemand begreep mij. De kleine man probeerde met een potlood onder zijn gips te krabben en de politieman hield mijn croissant in de gaten.
“U kan een advocaat bellen maar wij raden u aan om het inschrijvingsgeld plus intrest en gerechtskost binnen drie dagen te betalen. Dan bent u er met 2.500 euro vanaf”.
“Het is twintig jaar geleden meneer, ik heb die studies nooit gedaan. Toen ik de eerste dag in die aula kwam dacht ik: god moet ik het vier jaar uithouden tussen die snotneuzen? Die ernst meneer de deurwaarder, en dan dat Chinees dat zo lelijk klinkt, die éénlettergreperigheid. Mijn oren verdragen veel menselijke dialecten, Zwalms, Engels, Frans, Grieks, Russisch, zelfs Duits als het moet. Twee maand heb ik het volgehouden. Ya ming yü shu shang. Maar bij het Japans ging ik helemaal door het lint. Probeert u maar iets liefs te zeggen in het Japans. En dan was er die professor die mij één van zijn bijzondere studentes vond en mij op zijn bureau heeft gepakt. Hoe kon ik bij zo’n man nog examen afleggen? Hij gaf drie hoofdvakken meneer”.
“Dat is niet mijn zaak. U heeft zich twintig jaar geleden ingeschreven en niet betaald, dat is alles wat wij weten. U heeft toen tien brieven gekregen en de afgelopen weken vijf waarvan twee aangetekend. U heeft niet gereageerd. U heeft geen been om op te staan”.
Ik had er totaal geen zin in maar ik had ook geen 2.500 euro dus ik ging naar een advocaat. Een pro deo die op woensdagmorgen in het gerechtshof zit. Hij zei:
“ U heeft natuurlijk geen been om op te staan. U heeft twintig jaar geleden een handtekening gezet. Maar komt u vanavond eens naar mijn bureau. We vinden wel een achterpoortje”.
Dat zei ik tegen de deurwaarder terwijl ik de deur op een kier hield en zijn korte handlanger er zijn linkervoet tussen stak. Zijn rechter zat al in ’t gips en zijn neus stond scheef. Er stond ook een politieman bij die dringend slaap nodig had. Maar ik was een makkelijke klus. Een fluitje van een cent. Een meisje dat een kwarteeuw geleden haar universitair inschrijvingsgeld niet had betaald.
Ze strompelden binnen, doolden wat rond in mijn nederige woonst en de deurwaarder ging zomaar aan mijn ontbijttafel zitten met een laptop. Hij noteerde luidop wat hij allemaal had gezien:
“Ik zag een antieke stereo instalatie, ik telde zes boekenrekken met boeken, ongeveer een ton papier dus. Ik zag een ontstemde buffetpiano van het merk Bechstein, een microgolfoven van Siemens, een mixer van Bauknecht, en een computer van Aldi. Heeft u daar nog iets aan toe te voegen qua bezit van waarde?”.
“Meneer, dit is pure Kafka”, riep ik maar niemand begreep mij. De kleine man probeerde met een potlood onder zijn gips te krabben en de politieman hield mijn croissant in de gaten.
“U kan een advocaat bellen maar wij raden u aan om het inschrijvingsgeld plus intrest en gerechtskost binnen drie dagen te betalen. Dan bent u er met 2.500 euro vanaf”.
“Het is twintig jaar geleden meneer, ik heb die studies nooit gedaan. Toen ik de eerste dag in die aula kwam dacht ik: god moet ik het vier jaar uithouden tussen die snotneuzen? Die ernst meneer de deurwaarder, en dan dat Chinees dat zo lelijk klinkt, die éénlettergreperigheid. Mijn oren verdragen veel menselijke dialecten, Zwalms, Engels, Frans, Grieks, Russisch, zelfs Duits als het moet. Twee maand heb ik het volgehouden. Ya ming yü shu shang. Maar bij het Japans ging ik helemaal door het lint. Probeert u maar iets liefs te zeggen in het Japans. En dan was er die professor die mij één van zijn bijzondere studentes vond en mij op zijn bureau heeft gepakt. Hoe kon ik bij zo’n man nog examen afleggen? Hij gaf drie hoofdvakken meneer”.
“Dat is niet mijn zaak. U heeft zich twintig jaar geleden ingeschreven en niet betaald, dat is alles wat wij weten. U heeft toen tien brieven gekregen en de afgelopen weken vijf waarvan twee aangetekend. U heeft niet gereageerd. U heeft geen been om op te staan”.
Ik had er totaal geen zin in maar ik had ook geen 2.500 euro dus ik ging naar een advocaat. Een pro deo die op woensdagmorgen in het gerechtshof zit. Hij zei:
“ U heeft natuurlijk geen been om op te staan. U heeft twintig jaar geleden een handtekening gezet. Maar komt u vanavond eens naar mijn bureau. We vinden wel een achterpoortje”.
5 opmerkingen:
Zo kunt u er vanaf komen in uw prachtige Belgiëland, maar stelt u zich eens voor hoe iets dergelijks zou aflopen in het treurige, ten noorden van u gelegen Nederland!
1. Binnen één jaar zouden er agenten voor uw deur gestaan hebben.
2. Had dat niet geholpen, dan zouden, buiten die agenten, enige officiële mensen bij jou zijn binnengedrongen.
3. Deze officiële mensen zouden zich misschien nog fatsoenlijk gedragen hebben.
4. Maar vanaf nu zou het een chaos geworden zijn, met vandalen en obscure personages die uw gehele inboedel zouden hebben vernield!
Daar gaat mijn emigratieproject.
Toch bedankt Ben voor deze invalshoek
Ik hoop gewoon dat dit geen realiteit voor je is. Met Kafka kan je alle kanten uit. Ooit nog onderzoek gedaan naar de verbindingswoorden in zijn werk.
Als je nog Kafkabuien hebt, moet je ze maar es doorsturen. Greetz Tom
De schoonheid van Kafka :-)
Een reactie posten