Langs de baan naar Den Haan staat een sandwichbar waar Jan en Rita broodjes smeren. Met préparé en beleg van noordzeegarnalen of van krab die in een blikje zwom.
Ze zijn getattoueerd en jong, nog wat onbeholpen in de sandwichbusiness maar met een glimlach en een praatje voor iedere klant. Er hangt een klok die je beter niet in de gaten houdt, je moet er effe zen kunnen wezen voor je weer in de file kruipt. Maar je krijgt er warmte voor je geduld en het gulste broodje van het land. Je kan er weer tegen.
Rita smeert zonder berekening, ze legt het er graag dik op, en Jan bouwt er krakende blaadjes sla bovenop, schijfjes tomaat en krokante komkommer, knaloranje wortelsliertjes die hij uit bijzondere bewaardoosjes haalt. Eerst laat hij met een knop de lucht in zo’n doosje dat hij na gebruik met dezelfde knop weer vacuüm pompt.
Iedere klant voelt dezelfde haha voor dit versheidsvernuft. En Jan verklaart telkens met hernieuwde bravoure haarfijn hoe het werkt. De doosjes blijken evenveel tover als de piramiden te hebben. Ze houden sla voor een maand eeuwig groen en schijfjes tomaat succulent. Jan heeft met eigen mond de verrassende versheid geproefd van twee maand oude préparé. Een experiment dat hij in zijn bar niet wil herhalen en wij geloven hem graag.
Ze zijn getattoueerd en jong, nog wat onbeholpen in de sandwichbusiness maar met een glimlach en een praatje voor iedere klant. Er hangt een klok die je beter niet in de gaten houdt, je moet er effe zen kunnen wezen voor je weer in de file kruipt. Maar je krijgt er warmte voor je geduld en het gulste broodje van het land. Je kan er weer tegen.
Rita smeert zonder berekening, ze legt het er graag dik op, en Jan bouwt er krakende blaadjes sla bovenop, schijfjes tomaat en krokante komkommer, knaloranje wortelsliertjes die hij uit bijzondere bewaardoosjes haalt. Eerst laat hij met een knop de lucht in zo’n doosje dat hij na gebruik met dezelfde knop weer vacuüm pompt.
Iedere klant voelt dezelfde haha voor dit versheidsvernuft. En Jan verklaart telkens met hernieuwde bravoure haarfijn hoe het werkt. De doosjes blijken evenveel tover als de piramiden te hebben. Ze houden sla voor een maand eeuwig groen en schijfjes tomaat succulent. Jan heeft met eigen mond de verrassende versheid geproefd van twee maand oude préparé. Een experiment dat hij in zijn bar niet wil herhalen en wij geloven hem graag.
“Hadden we allemaal maar zo’n doosje om ’s nachts in te slapen” zeg ik iedere keer, waarop Rita dan zucht:
“ ’t Probleem is in ’t leven dat we geen groensels zijn, we moeten nog asemen”.
“Ik sta hier toch al flink wortel te schieten”, denk ik dan weer.
6 opmerkingen:
Masjenka, ik kan het me beeldig voorstellen. Wish I was there :) Greetz
o zo charmant geschreven...
Ik vind je intrigerend, Masjenka.
Masjenka,
je bent mijn favoritskaja.
Daarvan krijgt elke Saskia
minstens writersblogskaja,
als je 't mij vraagt,
en wel Annousjkaka.
Voilàlala!
Dag Masjenka,
Een bericht uit de holste der Lage Landen. Je berichtje op mijn blog over Hugo Claus verbaasde me een beetje: ik heb nooit geweten dat hij hield van Franse kazen. Ik wist wel dat hij hield van bloedworsten.
Ik dacht, dat kan ik wel zeggen bij een stukje over broodjes gezond.
Ik ga er binnenkort eens over bloggen Ben, speciaal voor jou. Dan wordt alles duidelijk over die kaas.
Een reactie posten