vrijdag 14 augustus 2009

Wie last heeft van hemorroïden lijdt in stilte..

‘Kijk jongen’, zei Erik Gustavson tegen de kleine Mats. ‘Hier zie je een duidelijk voorbeeld van sublimatie’.
Erik strekte zijn stramme armen naar de bovenste bloem op een lange stokroos uit. Hij glimlachte.
Hij boog de stokroos met de bloem naar het kleine gezichtje van de kleine Mats en zei :’Kijk Mats, kijk jongen…kijk…wat zie je?’.
‘Ik zie een beest Erik, een beest! En het heeft haartjes!’.
‘Omdat dat beest een bij is jongen. Hier zien we een wezenlijk verschil tussen de bij en de wesp. De bij heeft haartjes, de wesp heeft er geen’.
‘Ben jij een wesp Erik?’.
‘Neen jongen ik ben geen wesp. Ik ben een mens. Maar nu je ‘t vraagt, wat voor een mens ben ik eigenlijk Mats? Een mens die veel denkt , denk ik. En daar valt je haar wel eens van uit. Maar wat zie je nog Mats?’.
‘Ik zie vleugeltjes’.
‘Dat heb jij goed gezien jongeman, bijen hebben vleugeltjes, wespen ook. Dus daar heb je alweer een bewijs dat ik geen wesp ben. Ik heb geen vleugeltjes. Maar wat zie je nog?’.
‘Het maakt lawaai Erik! Het maakt lawaai!’.
‘Maar wat zié je nog Mats? Buiten die bij die lawaai maakt met haar vleugeltjes...’
‘Oh ja, nu zie ik het Erik! Ik zie een bloem, een bloem met rode blaadjes’.
‘Het zijn roze blaadjes Mats, rood is donkerder dan roos, zoals die rode petunia’s daar..zie je ze Mats?’
‘Ik zie tante Frida wuiven achter de rode punia’s Erik’.
‘Maar wat zie je in deze roze bloem hier Mats? Kijk, wat doet die bij precies?’
‘De bij plakt aan de bloem en ze maakt lawaai’.
‘Plakt de bij echt aan de bloem, Mats? Kijk goed en denk goed na. Waaraan plakt de bij?’.
‘Van denken valt ons haar uit Erik’.
‘Niet bij iedereen jongen, niet bij iedereen. En er zijn ook mensen die zonder denken hun haar verliezen hoor. Kijk maar naar Hölle Frasen bijvoorbeeld, van zijn twintigste geen haar meer op zijn kop, maar ik zweer je dat hij nooit een originele gedachte heeft gedacht. Puur kuddegevoel Mats, puur kudde…’.
‘Doet dat pijn Erik?’.
‘Wat jongen?’.
‘Dat denken?’.
‘Soms doet het pijn ja. Maar smart kan je ’t niet noemen. ‘t Is eerder iets als zadelpijn onder je schedel, soms als een schop tegen je schenen in een voetbalmatch tussen twee gedachteploegen. Hoe kan ik jou dat uitleggen Mats, hoe kan ik het uitleggen…’.
‘Tante Frida wuift weer…’.
‘Je hoeft nooit bang te zijn van denken lieve jongen, integendeel weet je…je bent geen bij of geen hond, je bent een mens. Begrijp je me Mats, een mens. En er zijn dingen die veel meer pijn doen dan denken…’.

3 opmerkingen:

didiermaurice zei

denken is het ziek zijn van de ogen, zei Pessoa. Hij is er aan gestorven - zo denken we. Maar dat is eigenlijk niet waar want de wereld is daar beslist niet armer bij geworden, zie maar wat hij ons vertelt. Enfin, dat denk ik nu ook als ik jouw stukje lees, denk ik.

Masjenka zei

Ziekte of schoonheid, we raken er nooit uit Didier.
Dat hersenkwabben een verlengstuk zijn van de ogen, daar klamp ik me wel eens aan vast, als aan een krakende filosoof aan een stokroos.
Hun weefsel vertoont gelijkenissen.
Een blind zoogdier kan amper overleven,denk ik, een blind mens wel.
Vandaar misschien de scharnierrol voor blinde zieners in de Griekse tragedie? Denk ik, nu je dit schrijft, waarvoor dank

Anoniem zei

dees vertelling over Frida de bijwesp vind ik heel schoon. De titel over humoradio snap ik niet, maar dat geeft niet, dat is zoals zout op een omelet. Daar trek ik geen punten voor af. feve.