Ik ben zo romantisch. Ik ben een mens met achtergrondviolen en geparfumeerde riolen. Maar in het echte leven stink ik, denk ik helder, zie ik scherp en praat ik troebel, want dat rijmt op roebel.
Opgejaagd wild. De bajonet vanachter, vraagtekens op het voorhoofd. Daaraan kan je mij herkennen. En aan mijn geur uiteraard.
Oh god, ik ben zo romantisch. Hoe droevig is mijn lot. Ik kan een revolutie ontketenen maar niet eens de lafaard in de held herkennen, laat staan, een belastingsformulier invullen zonder die wijnvlek op de bedrijfsvoorheffing te morsen. En mijn vrienden zijn even erg, want ons kent ons. Wij vertrekken vaak maar komen zelden ergens aan. Wij spazieren zonder papieren, zonder handschoenen trekken wij het woud in en branden onze vingers aan kampvuur. Wij zijn sprokkelmaterie, spielerei, godenspeelgoed. Ja, u mag het gerust hardop zeggen: verdoemd!
Op een avond kwam ik hem ergens met zijn balalaika tegen en hij speelde zo mooi. Hij was zelf ook heel aardig om te zien en wanneer hij lachte, dansten de kaarsvlammetjes onder het windstille maanlicht. Hij lachte vaak.
Van het één kwam het ander, en voor ik het wist, speelde hij in mijn salon. Zo mooi, te mooi om waar te zijn. De stoelen dansten, onze wijnglazen zweefden onder het lekkend plafond.
Hij legde zijn balalaika neer, nam een slok, en kuste me heet. Mijn tong was gelukkig, mijn tanden dansten de kasatsjok, mijn hart stond in vlam. Hij vertelde mij dat ik zijn allerliefste was, dat ik altijd bij hem moest blijven, dat we samen naar de sterren zouden gaan.
En ik geloofde hem.
Opgejaagd wild. De bajonet vanachter, vraagtekens op het voorhoofd. Daaraan kan je mij herkennen. En aan mijn geur uiteraard.
Oh god, ik ben zo romantisch. Hoe droevig is mijn lot. Ik kan een revolutie ontketenen maar niet eens de lafaard in de held herkennen, laat staan, een belastingsformulier invullen zonder die wijnvlek op de bedrijfsvoorheffing te morsen. En mijn vrienden zijn even erg, want ons kent ons. Wij vertrekken vaak maar komen zelden ergens aan. Wij spazieren zonder papieren, zonder handschoenen trekken wij het woud in en branden onze vingers aan kampvuur. Wij zijn sprokkelmaterie, spielerei, godenspeelgoed. Ja, u mag het gerust hardop zeggen: verdoemd!
Op een avond kwam ik hem ergens met zijn balalaika tegen en hij speelde zo mooi. Hij was zelf ook heel aardig om te zien en wanneer hij lachte, dansten de kaarsvlammetjes onder het windstille maanlicht. Hij lachte vaak.
Van het één kwam het ander, en voor ik het wist, speelde hij in mijn salon. Zo mooi, te mooi om waar te zijn. De stoelen dansten, onze wijnglazen zweefden onder het lekkend plafond.
Hij legde zijn balalaika neer, nam een slok, en kuste me heet. Mijn tong was gelukkig, mijn tanden dansten de kasatsjok, mijn hart stond in vlam. Hij vertelde mij dat ik zijn allerliefste was, dat ik altijd bij hem moest blijven, dat we samen naar de sterren zouden gaan.
En ik geloofde hem.
11 opmerkingen:
dat ben ik hierboven, hallo Masjenka. Opnieuw nu.
http://farm3.static.flickr.com/2469/3712632488_ee4dce5777.jpg
http://farm3.static.flickr.com/2469/3712632488_ee4dce5777.jpg
Merci Didier
complètement boulversée....
des te dieper men graaft in emotie, des te donkerder het soms wordt,zó in contrast nadat eerst alles licht was....
Je reactie heeft me nogal geraakt hoor. Nu las ik hier een tijd, en ik zie verwantschappen en voel me minder alleen. Dank je. Dank je. Laten we elkaars bestaan niet vergeten.
Dag Louise...et oui ma chère..
Dag Martin, het was de eerste keer dat ik een reactie durfde plaatsen, dankzij FB en je prachtige radioprogramma verleden zondag. Ik lees je al langer, geboeid en getroost. Ook Didiermaurice hierboven is een fan van jouw troost.
Een virtuele toast op de troost!
Uw vrienden zijn ook zo?
Ik heb nog nooit een belastingsformulier ingevuld. Nog nooit. Zuiver laster.
Een romantische ziel
Better to have loved and lost than never to have loved at all.
gemakkelijk gezegd.....
klik
ni moeilijk da ze zo zot zijn van u... ;-)
Ik ben wel een cupmaat kleiner dan op de foto..
Een reactie posten